مقررات جدید جداسازی زباله‌های آلی از اول ماه مه در سراسر کشور به اجرا گذاشته شده است. مروری بر پیشینه، پیامدها و قوانین جداسازی.
Choose your language *
قوانین سختگیرانه‌تر برای زباله‌های آلی
صفحه به صورت ماشینی ترجمه شده است.
چه چیزهایی واقعاً به زباله‌های ارگانیک تعلق دارند؟ و چه چیزهایی ندارند؟ هر کسی که با خود فکر می‌کند "هر کاری، چه کاری از دستت برمی‌آید؟"، اکنون با اقدامات سختگیرانه‌تری مواجه خواهد شد. از اول ماه مه ۲۰۲۵، قوانین سختگیرانه‌تری برای جداسازی زباله‌های ارگانیک به اجرا گذاشته شده است. این قوانین بر اساس یک آیین‌نامه جدید اتحادیه اروپا وضع شده‌اند که تصریح می‌کند تنها یک درصد از آلاینده‌ها - مانند پلاستیک، فلز یا شیشه - می‌توانند در سطل زباله‌های ارگانیک قرار گیرند. اگر از این حد تجاوز شود، ممکن است جریمه‌هایی اعمال شود یا زباله‌های ارگانیک جمع‌آوری نشوند.
جداسازی نادرست می‌تواند هزینه اضافی داشته باشد - و بوی بدی بدهد
اغلب، فقط یک نگاه سریع به داخل سطل زباله برای کارمندان شرکت دفع زباله کافی است تا ببینند آیا زباله‌ها به درستی تفکیک شده‌اند یا خیر. اگر سطل زباله با کیسه‌های پلاستیکی پر شده باشد، از نظر تئوری به شرکت دفع زباله اجازه داده می‌شود که حق خود را اعمال کند و سطل را همانجا رها کند. همچنین ممکن است که زباله‌های آلی به عنوان زباله‌های باقیمانده یا به عنوان یک مجموعه ویژه با تغییر ظرف دفع شوند. این به نوبه خود شامل هزینه‌های اضافی است که باید از طریق هزینه‌های عملیاتی به مستاجران منتقل شود.
چگونه بررسی کنیم
وزارت فدرال محیط زیست، حفاظت از آب و هوا، حفاظت از طبیعت و ایمنی هسته‌ای (BMUV) خاطرنشان می‌کند که «بازرسی سطل‌های زباله ارگانیک (...) به صورت تصادفی، در قالب کمپین‌ها یا به طور منظم با باز کردن ساده سطل‌ها یا با استفاده از دستگاه‌های تشخیص قبل از انتقال آنها به وسیله نقلیه جمع‌آوری انجام می‌شود.» BMUV همچنین توضیح می‌دهد که سیستم‌های تشخیص به طور فزاینده‌ای در وسایل نقلیه جمع‌آوری برای نشان دادن مواد خارجی در زباله‌های ارگانیک در حین جمع‌آوری استفاده می‌شوند.
چرا جدایی اینقدر مهم است
هدف از قانون زباله‌های زیستی (BioAbfV) جلوگیری از ورود مواد خارجی به زباله‌های آلی است، زیرا این مواد نه تنها زباله‌ها را آلوده می‌کنند، بلکه تهدیدی برای انسان‌ها و محیط زیست نیز محسوب می‌شوند. دلیل این امر آن است که پلاستیک‌ها، که اکثر مواد خارجی موجود در زباله‌های آلی را تشکیل می‌دهند، به تدریج به میکروپلاستیک‌ها تجزیه می‌شوند. با این حال، این میکروپلاستیک‌ها آنقدر ریز هستند که نمی‌توان آنها را با سیستم‌های فیلتر تصفیه کرد. هنگامی که زباله‌های آلی کمپوست می‌شوند، این مواد مضر نیز وارد خاک و آب و در نهایت بدن انسان می‌شوند.
این می‌تونه بره تو سطل آشغال، این نه
در واقع تفاوت‌های منطقه‌ای در مورد آنچه می‌توان و نمی‌توان در زباله‌های آلی قرار داد، وجود دارد. با این حال، قانون کلی در همه جا صدق می‌کند: پلاستیک در زباله‌های آلی جایی ندارد. سرویس نظافت شهر برلین (BSR) همچنین اطلاعات زیر را برای منطقه برلین ارائه می‌دهد:
موارد زیر در زباله‌های آلی مجاز است:
- غذاهای مانده (میوه، سبزیجات)
- تست پخته شده (ترجیحاً در روزنامه پیچیده شده)
- تفاله قهوه و فیلترها
- چای و چای کیسه‌ای
- پوسته تخم مرغ
- کاغذ آشپزخانه
- گل‌ها، شاخ و برگ
موارد زیر در زباله‌های آلی ممنوع است:
- پلاستیک و بسته‌بندی
- فلزات
- فویل یا قوطی‌های آلومینیومی
- محصولات بهداشتی
- پوشک
- کیسه‌های جاروبرقی
- منسوجات
- خاک گربه و حیوانات کوچک
- چوب
- خاکستر
- زمین
- شن و ماسه
- شن
- سنگ‌ها
- شیشه
بیوپلاستیک‌ها - (موردی نه چندان دشوار)
به اصطلاح بیوپلاستیک‌ها، یعنی کیسه‌های پلاستیکی قابل کمپوست که مخصوص زباله‌های آلی موجود هستند، اغلب یک موضوع بحث‌برانگیز هستند. BSR به وضوح بیان می‌کند: خیر! بیوپلاستیک‌ها خیلی آهسته تجزیه می‌شوند و بنابراین نمی‌توان آنها را با زباله‌های آلی دفع کرد!